Primaire biologische afbreekbaarheidstests voor oppervlakteactieve stoffen in wasmiddelen
Er kunnen verschillende testmethoden worden toegepast om de primaire biologische afbreekbaarheid en het residugehalte van oppervlakteactieve stoffen in wasmiddelen te bepalen. De in bijlage II gespecificeerde testmethoden in het kader van "Verordening inzake detergentia" zijn als volgt:Analytische methoden voor anionogene oppervlakteactieve stoffen
Bepaling van "anionogene oppervlakteactieve stoffen" in het kader van de relevante regelgeving, moet dit worden gedaan met de methode "Methyleenblauw actieve stof" (MBAS) zoals gespecificeerd in bijlage VIII.2. Passende instrumentele analysemethoden zoals hogedrukvloeistofchromatografie (HPLC) of gaschromatografie (GC) kunnen ook worden toegepast in gevallen waarin het niet wordt gedetecteerd door de MBAS-methode en wordt beschouwd als nauwkeuriger in termen van efficiëntie en nauwkeurigheid.
Analytische methoden voor niet-ionische oppervlakteactieve stoffen
Bepaling van "niet-ionische oppervlakteactieve stoffen" binnen het toepassingsgebied van de relevante verordening, "Bismuth Active Substance" (BIAS) zoals gespecificeerd in bijlage VIII.2-methode zou gedaan moeten worden. In gevallen waarin het niet wordt gedetecteerd door de BIAS-methode en als nauwkeuriger wordt beschouwd in termen van efficiëntie en nauwkeurigheid, kunnen geschikte instrumentele analysemethoden zoals hogedrukvloeistofchromatografie (HPLC) of gaschromatografie (GC) worden toegepast.
Analytische methoden voor kationische oppervlakteactieve stoffen
Bepaling van "kationische oppervlakteactieve stoffen" in het kader van de relevante verordening, met de methode "Disulfin Blue Active Substance" (DBAS) in het kader van De norm DIN 38 409 zou moeten worden gedaan. Passende instrumentele analysemethoden zoals hogedrukvloeistofchromatografie (HPLC) of gaschromatografie (GC) kunnen ook worden toegepast in gevallen waarin het niet wordt gedetecteerd door de DBAS-methode en wordt beschouwd als nauwkeuriger in termen van efficiëntie en nauwkeurigheid.
Analytische methoden voor amfotere oppervlakteactieve stoffen
Het bepalen van "amfotere oppervlakteactieve stoffen" binnen de reikwijdte van de relevante regelgeving wordt uitgevoerd door de DIN 38 409-norm, als er geen kationische stoffen zijn, en de Orange II-methode, indien beschikbaar. Passende instrumentele analysemethoden zoals hogedrukvloeistofchromatografie (HPLC) of gaschromatografie (GC) kunnen ook worden toegepast in gevallen waarin het niet wordt gedetecteerd door de gespecificeerde testmethoden en wordt beschouwd als nauwkeuriger in termen van efficiëntie en nauwkeurigheid.
